شماره دعانویس قوی

شماره دعانویس قوی | محققان احساس می کنند که دانستن چیزهایی که دیگران نمی دانند به آنها برتری می دهد. ورزشکاران احساس می کنند تناسب اندام آنها را برتری می دهد.

وبگاه توسعه اسلامی دارلعلوم الخزرا | بنابراین برای ورزشکاران که بیشتر به تناسب اندام خود دلبسته باشند امری طبیعی است. با این حال، چنین وابستگی به جسم شما می تواند برای ذهن خسته کننده باشد.

شماره دعانویس قوی

شماره دعانویس قوی | این سطحی از امید است – آویزان شدن به یک نسخه ایده آل از خود. هر چه وابستگی بیشتر باشد، نوسانات امید و ترس ما بزرگتر است.

استاد | این چرخه های امید و ترس بدن را خراب می کند. پس از یک دوره تمرین شدید، ممکن است از امید خسته شویم.

شماره دعانویس قوی | تعجب آور نیست که دوندگان به تلاش های ورزشی خود دلبسته باشند، همانطور که علما به دانش و مقام خود دلبسته اند.

سپس ممکن است ورزش را کنار بگذاریم و شروع به افزایش وزن کنیم، دقیقاً به همان چیزی که از آن می ترسیدیم بیفتیم.

شماره دعانویس قوی | وقتی این همه امید و تثبیت داریم، از نگه‌داشتن خسته می‌شویم و باید رها کنیم. پس از آن ما سنگین، کمتر سالم و از فرم خارج می شویم.

مقدار مشخصی از امید و ترس به احتمال زیاد اجتناب ناپذیر است، اما زمانی که بیش از حد شود، می تواند از نظر ذهنی و جسمی بی ثبات کننده باشد.

شماره دعانویس قوی | بنابراین، با هوش و ارزیابی دقیق گارودا، ما بیشتر مستقر می شویم، که به ما آزادی و تعادل می دهد تا فراتر از امید و ترس برویم.

ترس این است که به خوبی های اولیه خود ایمان نداشته باشیم. امید اعتماد نکردن به وجود آن است. در مدیتیشن، امید ناتوانی در تشخیص ویژگی های خوب ذهن شماست.

شماره دعانویس قوی | ترس این است که به قدرت ذاتی ذهن خود اطمینان نداشته باشید. بنابراین امید شما را از خود دور می کند و ترس چیزهایی را به سوی شما می آورد.

در این پرتو، امید، قانع نبودن به آنچه داریم است. ترس این است که نتوانیم آنچه را که نمی خواهیم مدیریت کنیم.

شماره دعانویس قوی | شکستن این چرخه ظالمانه است. این هدیه گارودا است. خودانگیختگی ما هرگز نمی دانیم که در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد.

هدف از زنده بودن این است که در کنار آن باشی. خود به خودی به معنای “بی برنامه ریزی و فوری” است. شما واقعا نمی توانید یک فعالیت خودجوش را برنامه ریزی کنید.

شماره دعانویس قوی | موضوع حضور در لحظه و اجازه دادن به آن است. در مورد دویدن، خودانگیختگی به دویدن ما انرژی می دهد. در مورد مراقبه، خودانگیختگی طراوت می آورد.