دعا نویس استاد شریفیان

دعا نویس استاد شریفیان | این یک سوال کاملاً مناسب است. متناقض به نظر می رسد اما زندگی خود مجموعه ای از پارادوکس است. بزرگترین آنها همزیستی دو مفهوم متضاد مانند زندگی و مرگ، دو حالت اساسی هستی است.

وبگاه توسعه اسلامی دارلعلوم الخزرا | زندگی و مرگ بسیار متفاوت از یکدیگر هستند و با این حال در طول زندگی ما به طور جدایی ناپذیری در هم تنیده می شوند. ظاهراً زندگی ما از زمان تولد شروع می شود و با مرگ به پایان می رسد.

استاد | در طول زندگی کنونی خود می‌توانیم تغییرات مختلفی را تجربه کنیم – «مرگ» دوران کودکی‌مان، «تولد دوباره» در دوران نوجوانی.

سایت مپ الخزرا | مرحله نوجوانی که تا بزرگسالی به اوج می رسد و غیره، تا زمانی که به سن پیری می رسیم و در نهایت با مرگ بدن فعلی خود می میریم.

دعا نویس استاد شریفیان

دعا نویس استاد شریفیان | این بدان معنی است که “مرگ” یک مرحله به “زندگی” مرحله دیگر منجر می شود. این بدان معناست که زندگی و مرگ به طور ذاتی با یکدیگر مرتبط هستند.

اگر مراحل اولیه «زندگی» ما به مراحل بعدی تبدیل شود، آیا واقعاً می توانیم مشخص کنیم که مرحله اولیه به پایان می رسد و مرحله جدید کجا شروع می شود؟

دعا نویس استاد شریفیان | این امکان پذیر نیست، زیرا روند زندگی و مردن ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند. پارادوکس استفاده از تلاش برای یادگیری بی زحمتی، در مقایسه با بزرگترین پارادوکس همزیستی مرگ و زندگی، پارادوکس بسیار کم اهمیتی است.

جالب است که اگر این پارادوکس اساسی زندگی را بپذیریم و یاد بگیریم که با آن زندگی کنیم، وارد کردن بی زحمتی به مدیتیشن ما به یک امر بسیار آسان تبدیل می شود.

دعا نویس استاد شریفیان | در ابتدا به تلاش نیاز است در مراحل اولیه، زمانی که تازه شروع به یادگیری و تمرین مراقبه کرده ایم، باید کمی تلاش کنیم. مثل یادگیری دوچرخه سواری است.

در ابتدا، به عنوان تازه کار، باید به ترمزها، پدال ها و جاده ای که در آن دوچرخه سواری می کنیم، توجه یکسانی داشته باشیم. وقتی شروع به پدال زدن می کنیم، ترمزها را از دست می دهیم.

دعا نویس استاد شریفیان | اگر به ترمزها توجه بیشتری داشته باشیم، جهت گیری جاده را فراموش می کنیم. ما شروع به توجه به جاده می کنیم و ترمز را فراموش می کنیم.

از دوچرخه می افتیم و صدمه می بینیم. زمانی که یک زخم خوب می شود، زخم دیگری نیز به دنبال دارد. اگر بتوانیم این طوفان را تحمل کنیم.

دعا نویس استاد شریفیان | پشتکار داشته باشیم و به یادگیری ادامه دهیم، پس از چند روز بر دوچرخه سواری تسلط پیدا می کنیم.

سپس می‌توانیم آن را تند یا آهسته سوار کنیم، حرکات آکروباتیک مانند سواری بدون گرفتن دسته را امتحان کنیم، با دوستی که در کنار ما سوار است چت کنیم.

دعا نویس استاد شریفیان | یا هر چند وقت یک‌بار به اطراف نگاه کنیم نه اینکه همیشه روی جاده تمرکز کنیم. ما معمولاً با وجود تمام ژیمناستیک ها، به دلیل تخصص خود در دوچرخه سواری، با تصادف مواجه نمی شویم.

ما نیازی به تلاش زیاد نداریم؛ سواری بیش از پیش بدون زحمت و روان می شود. در حالی که ما در حال یادگیری یک مهارت جدید هستیم، باید کمی تلاش کنیم.

دعا نویس استاد شریفیان | اما، با نزدیک شدن به اتمام یادگیری، میزان تلاشی که باید انجام دهیم کاهش می یابد. همانطور که در یک مهارت جدید مهارت بیشتری پیدا می کنیم.

می توانیم آن را با تلاش کمتر انجام دهیم. چیزی شبیه به این اتفاق می افتد زمانی که ما شروع به یادگیری مدیتیشن می کنیم.

دعا نویس استاد شریفیان | در ابتدا، ما باید در مورد اینکه این کار را کجا انجام می‌دهیم، در چه ساعتی، و در چه حالتی هستیم، بسیار خاص باشیم.

ما باید آن را به طور منظم انجام دهیم. اگر با جدیت، عزم و استقامت ادامه دهیم، در مراقبه پیشرفت می کنیم. کم کم بی دردسرتر می شود.

دعا نویس استاد شریفیان | پس از تمرین و کمال بیشتر، لازم نیست در مورد مکان، زمان یا سایر جزئیات کوچک خاص باشیم.

ما هنوز هم می‌توانیم به حالتی که باید از طریق مدیتیشن و بدون کمک اضافی به آن دست یابیم، بدون زحمت و بدون فکر برسیم.

دعا نویس استاد شریفیان | اگر واقعاً در مسیر درستی باشیم، قرار است این اتفاق بیفتد. به عوامل خارجی اهمیت بیش از حد ندهید درست است که تا حدودی کمک خارجی ضروری است.

مخصوصاً زمانی که فردی در مدیتیشن مبتدی است. اما ما نباید در مورد این چیزها بیش از حد متهور باشیم. ما هرگز نباید اجازه دهیم که عوامل ثانویه مهمتر از مراقبه واقعی شوند.

دعا نویس استاد شریفیان | در غیر این صورت، ممکن است فقط در تشریفات گیر کرده و وقت خود را در انجام کارهایی که اهمیت کمتری دارند تلف کنیم.

یک رژیم درست کار شده از نظر زمان، مکان و غیره مطمئناً به ساکت شدن ذهنی و رهایی از افکار در زمان کوتاه‌تر کمک می‌کند.

دعا نویس استاد شریفیان | اما اگر ذهن ما با وجود چنین نظمی ساکت نشود، بدیهی است که هدف اصلی ما محقق نشده است.

در آن شرایط، تمام تمرین هایی که به نام مدیتیشن انجام داده ایم، تبدیل به یک فعالیت بی معنی و بیهوده می شود. بنابراین، در مورد عوامل خارجی نباید خیلی سختگیر بود.

دعا نویس استاد شریفیان | بسیاری از ساداکاها تمایل دارند این نکته حیاتی را از دست بدهند و به مسائل بی اهمیت بیش از حد اهمیت دهند و هدف اصلی مدیتیشن را از دست بدهند.

در حالی که کسانی که در هنر مراقبه تسلط دارند هرگز به چیزهای بی اهمیت اهمیت نمی دهند. آنها دقیقا می دانند که عوامل بیرونی چه نقشی در سادانا دارند.

دعا نویس استاد شریفیان | چرا مردم بداخلاق می شوند کسانی که ماهیت مدیتیشن را درک نمی کنند، با وجود نظم و انضباط دقیق و تمرین منظم، تمایل دارند از مسیر اصلی منحرف شوند.

مناسک برای آنها مهمتر از مراقبه واقعی می شود. درک عوامل روانشناختی مسئول چنین رفتاری بسیار جالب است