دعانویس در مازندران

دعانویس در مازندران | گناه مرگ آور روزانه نبودن به معنای گناه در برابر خوبی، مهربانی، حکمت، لطف و محبت خداوند است که به ما یک اصل برای انجام آن را داده است.

وبگاه توسعه اسلامی دارلعلوم الخزرا | نتایج غفلت از نابودی گناه ساکن سهل انگاری در این وظیفه روح را در شرایطی کاملاً بر خلاف آنچه که رسول تأیید می کند قرار می دهد: “اگرچه انسان ظاهری ما هلاک شود.

دعانویس در مازندران

دعانویس در مازندران | اما انسان باطنی روز به روز تجدید می شود” (دوم قرنتی). . 4:16). در اینها انسان باطنی هلاک می شود و انسان ظاهری روز به روز تجدید می شود.

استاد | گناه مانند خاندان داود است و فیض مانند خاندان شائول. ورزش و موفقیت دو عامل اصلی فیض در قلب هستند. هنگامی که متحمل می شود که بی حرکت بماند، پژمرده و پوسیده می شود.

دعانویس در مازندران | فیض‌های او و نیز هدایای او به ما عطا می‌شود تا از آن استفاده کنیم، ورزش کنیم و با آن تجارت کنیم.

و گناه به سمت سخت شدن قلب زمین می گیرد (عبرانیان 3:13). مراد من این است: با ترک این فریضه فیض پژمرده می شود، شهوت شکوفا می شود و قاب دل بدتر و بدتر می شود.

دعانویس در مازندران | و خداوند می داند که چه مسائل ناامیدکننده و ترسناکی با بسیاری داشته است. در جایی که گناه، از طریق غفلت از مرگ، پیروز قابل توجهی می شود.

استخوان های روح را می شکند (مزمور 31:10؛ 51:8)، و انسان را ضعیف، بیمار و آماده مرگ می کند (مزمور 38: 3-5)، به طوری که او نمی تواند به بالا نگاه کند (مزمور 40:12؛ اشع. 33:24).

دعانویس در مازندران | و هنگامی که موجودات بیچاره ضربات پس از ضربه، زخم پس از زخم، فویل پشت فویل، و هرگز خود را به مخالفت شدید برنمی‌انگیزند.

آیا انتظاری جز این دارند که با فریبکاری گناه سخت شوند و روحشان تا حد مرگ خونریزی کند. (دوم یوحنا 8)؟ در واقع، این غم انگیز است که به مسائل ترسناک این غفلت که هر روز زیر چشمان ما نهفته است.

دعانویس در مازندران | توجه کنیم. ما نمی بینیم که آنها را مسیحیان متواضع، ذوب شده، شکسته دل، مهربان و ترسان از آزار، غیور به خدا و تمام راههای او، سبت ها و احکام او می شناختیم.

به دلیل غفلت از مراقبت از این وظیفه، زمینی و جسمانی رشد کرده اند. ، سرد ، خشمگین ، پیروی از مردان جهان و چیزهای جهان ، به رسوایی دین و وسوسه ترسناک آنها که آنها را می شناسند؟

دعانویس در مازندران | حقیقت این است که بین قرار دادن ارواح در یک چارچوب روحی سفت و سخت – که بیشتر زمینی، قانونی، سانسوری، جزئی، سازگار با خشم، حسادت، کینه توزی، غرور است.

از یک سو، و تظاهر به آزادی، فیض، و من نمی دانم چه چیزی، از سوی دیگر، مرگ واقعی انجیلی تقریباً در میان ما گم شده است.

دعانویس در مازندران | که بعد از آن. وظیفه ما این است که در ترس از خدا قدوسیت را کامل کنیم و هر روز در فیض رشد کنیم. هر روز “در فیض رشد می کنند” (اول پطرس 2:2؛ 2 پطرس 3:18).

تا «روز به روز انسان درونی خود را تجدید کنیم» (دوم قرنتیان 4:16). اکنون، این کار بدون تلف کردن روزانه گناه امکان پذیر نیست.

دعانویس در مازندران | گناه قدرت خود را در برابر هر عمل مقدس و در برابر هر درجه ای که ما به آن رشد می کنیم قرار می دهد. کسی که از شکم شهواتش راه نمی‌رود.

گمان نکند که در تقدس پیشرفت می‌کند. کسی که گناه را در راه خود نمی کشد، قدمی به سوی پایان سفر بر نمی دارد.