دعانویس در ایلام

دعانویس در ایلام | ثانیاً، سپس به مرگ مسیح ایمان داشته باشید، و آن را تحت این دو مفهوم – اول، در انتظار قدرت. دوم، در تلاش برای انطباق. برای اولی، جهتی که به طور کلی داده شده ممکن است کافی باشد.

وبگاه توسعه اسلامی دارلعلوم الخزرا | در مورد دوم، رسول ممکن است نوری به ما بدهد (غلاطیان 3:1). بگذارید ایمان در انجیل به مسیح نگاه کند که در حال مرگ و مصلوب شدن برای ما است.

دعانویس در ایلام

دعانویس در ایلام | زیر بار گناهان ما به او بنگرید، دعا می کند، خونریزی می کند، می میرد. با ایمان او را در آن حالت در قلب خود بیاور. خون او را بر مفاسد خود بریزید.

استاد | این کار را روزانه انجام دهید. من ممکن است این ملاحظات را تا حد زیادی با جزئیات مختلف بیان کنم، اما باید به پایان برسم.

دعانویس در ایلام | روح برای ما، گناه را چنان کشته است که سلطنتش را در مؤمنان می کشد که سرانجام و فرمانروایی آن را نخواهد گرفت.

پس من فقط باید سرهای کار روح را در این کار از بین بردن، که به طور عجیبی به او نسبت داده می شود، اضافه کنم.

دعانویس در ایلام | در یک کلام: تمام این کار، که من آن را وظیفه ما توصیف کردم، در تمام اجزاء و درجات آن به وسیله نیروی روح انجام می شود.

انجام می شود و به انجام می رسد. همانطور که – او به تنهایی قلب را به وضوح و به طور کامل متقاعد می کند که شر و گناه و خطر فساد، شهوت یا گناه از بین می رود.

دعانویس در ایلام | بدون این اعتقاد، یا در حالی که آنقدر ضعیف است که قلب می تواند با آن کشتی بگیرد یا آن را هضم کند، کار کاملی انجام نخواهد شد.

یک قلب کافر (همانطور که تا حدی همه آنها را داریم) با هر ملاحظه ای جابه جا می شود، تا زمانی که اعتقادات روشن و آشکار بر آن چیره شود.

دعانویس در ایلام | اکنون این کار صحیح روح است: “او گناه را متقاعد می کند” (یوحنا 16:8). او به تنهایی می تواند آن را انجام دهد.

اگر ملاحظات عقلانی مردان با موعظه نامه توانست آنها را نسبت به گناه متقاعد کند، ممکن است بیشتر از ما شاهد اعتقادات باشیم.

دعانویس در ایلام | با موعظه کلام این دلهره به درک انسانها می رسد که آنها گناهکارند، فلان چیزها گناه هستند، و خود آنها گناهکارند.

اما این نور نه قدرتمند است و نه بر اصول عملی روح تأثیر می‌گذارد تا ذهن و اراده را با آنها منطبق کند و آثاری مناسب برای چنین تصوری ایجاد کند.

دعانویس در ایلام | و لذا این است که انسانهای دانا و دانا و فاقد روح، اصلاً آن چیزها را گناهی نمی پندارند که عمده حرکات و اعمال شهوات در آن است. تنها روح است که می تواند این کار را به هدف انجام دهد، انجام دهد.