استاد امانی دعانویس

استاد امانی دعانویس | یک فرد معمولی با دیدن یک گدای فقیر و فرسوده در خیابان احساس دفع می‌کند، اما فردی دلسوز مانند مادر ترزا او را به خانه می‌برد تا حمام کند.

وبگاه توسعه اسلامی دارلعلوم الخزرا | لباس بپوشد و به او غذا بدهد. نگاه کردن به یک لباس زیبا در فروش در یک مغازه گران قیمت، حالات روحی متفاوتی را در مرد و همسرش ایجاد می کند.

استاد | ممکن است شوهر تمایل داشته باشد آن را برای همسرش بخرد، اما با نگاه کردن به قیمت لباس، ممکن است احساس کند که آن پول را برای همسر و فرزندانش خرج کند.

سایت مپ الخزرا | یک ضرب المثل زیبا در سانسکریت وجود دارد: “گناهان توسط بدن ما انجام نمی شود، بلکه توسط ذهن ما انجام می شود.” هنگامی که با یک دوست عزیز، همسر عزیز یا دختری با در آغوش گرفتن و یک بوسه سلام می کنیم.

استاد امانی دعانویس

استاد امانی دعانویس | بدن ما به همان شکل باقی می ماند. در هر مورد، اما احساسات و حالات درونی ما هر بار کاملاً متفاوت است. عمل فیزیکی در آغوش گرفتن و بوسیدن ثابت می ماند، اما حالت درونی وجود هر بار متفاوت است.

به عنوان یک مراقبه، ما باید تفاوت های ظریف بین تجربیات دنیای بیرون و دنیای درون را درک کنیم. به این ترتیب، ما می توانیم یاد بگیریم که آنها را بر اساس ارزش واقعی و شایستگی فردی آنها مدیریت کنیم.

استاد امانی دعانویس | بنابراین، ما می توانیم تعادل شگفت انگیزی بین زندگی دنیوی و زندگی معنوی خود برقرار کنیم. رویکرد بنیادین به زندگی انسان ها با یکدیگر متفاوت هستند زیرا آنها به زندگی متفاوت برخورد می کنند.

برای مثال، کسانی که «زندگی می‌کنند تا بخورند» با کسانی که «می‌خورند تا زندگی کنند» بسیار متفاوت هستند.

استاد امانی دعانویس | کسانی که برای خوردن غذای خوب زندگی می کنند به آن وابسته می شوند و از نظر ذهنی در طعم آن غرق می شوند.

آنها دائماً درگیر افکاری هستند که در مورد غذایی که خورده اند یا در شرف خوردن هستند. طبیعتاً به سختی جایی در آگاهی آنها برای مسائل مهم دیگری مانند مدیتیشن باقی می ماند.

استاد امانی دعانویس | در مقابل، کسانی که غذا می خورند تا زنده بمانند، هرگز اجازه نمی دهند که فکر غذا یا طعم آن برای مدت طولانی ذهنشان را به خود مشغول کند.

هر دو دسته از افراد می توانند غذای مشابهی بخورند، اما به دلیل اینکه طرز فکر متفاوتی دارند، طعم آن برای آنها متفاوت است.

استاد امانی دعانویس | کسی که فقط به غذا و طعم آن علاقه دارد، آن را برای طعم می خورد. هر وقت غذا می خورد، می خواهد کامش را با طعمش سیر کند.

چنین فردی نمی تواند واقعاً از غذایی که می خورد لذت ببرد، زیرا ذهن او درگیر انتظارات در مورد طعم است. از سوی دیگر، فردی که چندان نگران طعم غذایی که می‌خورد.

استاد امانی دعانویس | از نظر ذهنی آزاد می‌ماند تا از طعم آن لذت ببرد و قدر آن را بیشتر بداند. برای لذت خوردن آن را می خورد. چیزهای دیگر برای او مهم نیست.

از هر غذایی که می خورد فارغ از طعم آن لذت می برد و در نتیجه بیشتر از آن لذت می برد. بین نگرش کسی که چیزی را به خاطر عشق فدا کرده و کسی که چیزی را با عشق فدا کرده یک دنیا تفاوت است.

استاد امانی دعانویس | کسی که به خاطر عشق فداکاری کرده است بعداً برای ارضای منافع شخصی خودخواهانه از آن سوء استفاده می کند.

او مدام بر طبل خودش می‌کوبد تا از این قربانی‌ها سود ببرد. از سوی دیگر، کسانی که با عشق چیزی را قربانی می کنند، آن را از صمیم قلب انجام می دهند.

استاد امانی دعانویس | آنها آنقدر این کار را با خوشحالی انجام می دهند که بدون اینکه واقعاً برای آن تلاش کنند، پاداشی طبیعی از رضایت درونی دریافت می کنند.

نتایج اقدامات آنها در خود فداکاری آنها ساخته می شود. در مورد آدمی که برای شادی غذا می خورد و کسی که با لذت غذا می خورد همین اتفاق می افتد.

استاد امانی دعانویس | کسی که با لذت غذا می خورد از غذایش بیشتر لذت می برد، زیرا دلبستگی به طعم آن ندارد.

از سوی دیگر، کسی که غذا را به خاطر لذتی که از خوردنش به دست می‌آورد می‌خورد، در حین خوردن غذا و همچنین پس از خوردن آن، از نظر ذهنی به آن وابسته می‌ماند.

استاد امانی دعانویس | اگر ذهن ما به غذا وابسته باشد، دائماً به سمت طعم، طعم و غیره جذب می شود. طبیعتاً نمی توانیم مراقبه را به درستی تمرین کنیم.

نظافت یک امر ضروری است آراستن ذهن ما برای سفر درونی مدیتیشن می تواند کمی دشوار باشد. اگر ذهن ما در افکار مربوط به اشیاء مختلف از دنیای بیرون غرق شود.

استاد امانی دعانویس | این سفر دشوارتر از آنچه باید باشد می شود. اگر نتوانیم ذهن خود را کنار هم نگه داریم و به آرامی آن را به درون هدایت کنیم.

تمرین مراقبه برای ما بسیار دشوار خواهد بود. اگر از مدیتیشن برایمان خیلی سخت باشد، نمی‌توانیم لذت ببریم، و اگر از آن لذت نبریم، نمی‌توانیم آن را به صورت طولانی‌مدت انجام دهیم.

استاد امانی دعانویس | تا زمانی که مدیتیشن را مداوم و صبورانه برای مدت طولانی تمرین نکنیم، نمی‌توانیم در مسیر تکامل معنوی پیشرفت زیادی داشته باشیم.

کسی که «می خورد تا زندگی کند» و «با عشق فداکاری می کند» آدم دیگری است. او می تواند ذهن خود را راحت تر و خیلی سریع تر تثبیت کند.

استاد امانی دعانویس | او مطمئناً اهمیت و سودمندی اشیاء مختلفی را که در دنیای بیرون در دسترس او هستند می داند، اما هرگز اجازه نمی دهد که تحت تأثیر آن اشیاء قرار گیرد.

او می داند که غذا برای بقا ضروری است، اما بیشتر بر درک سایر مسائل مهم زندگی متمرکز است. به غذایی که می خورد اهمیت زیادی نمی دهد و از اهمیت آن می کاهد.

استاد امانی دعانویس | طبیعتاً ذهن او هرگز درگیر افکاری در مورد غذایی که دیروز خورده یا امروز می خورد یا فردا خواهد خورد، نمی شود.